Umrzeć z miłości — to nadzieja moja!
Gdy ziemskie ze mnie opadną kajdany,
Innej nagrody nie chce sługa Twoja,
Jak tylko Ciebie, o Panie nad pany!
Miłości Twojej trawi mnie pragnienie.
Rozpal mnie całą, wyniszcz w zupełności,
Bo moje niebo, moje przeznaczenie:
Żyć w Twej miłości!!!...
* * * * *
Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! J 15,9
Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość. Kor 13,13
Miłość, która potrafi być i nie być, aby ktoś inny mógł istnieć. Która dodaje wieczności temu, co więdnie i przemija. Miłość, która tworzy z niczego, potrafi odrodzić także samą siebie. Andre Frossard
Miłość, to kawałek Wieczności, który spadł na Ziemię. Anonim
Miłość jest pierwszą wśród nieśmiertelnych rzeczy. Alighieri Dante
Miłość pozwala widzieć to, czego inni nie widzą. Michel Quoist
Miłość w istocie polega na odnalezieniu swojego centrum poza własnym życiem. David Foster OSB
Idziemy do Boga nie drogą, lecz miłością. św. Augustyn
Zdolność do miłości jest struną, na której każdy człowiek wygrywa swoją religię. ks. Józef Tischner
Miłość w istocie polega na odnalezieniu swojego centrum poza własnym życiem. David Foster OSB
Kto żyje w miłości, żyje – świadomie czy nieświadomie – w polu magnetycznym Boga, który jest miłością. Phil Bosmans
Miłość jest przede wszystkim zasłuchaniem w ciszy. Kochać to rozpamiętywać. Antoine de Saint-Exupéry
Im bardziej wzrasta w nas miłość, tym każda czynność zewnętrzna staje się bardziej wewnętrzna. kard. S. Wyszyński
O tyle stajesz się z dnia na dzień piękniejszy, o ile wzrasta w tobie miłość. Bo miłość jest ozdobą duszy, jest jej pięknem. św. Augustyn
Każdy z nas nosi w sercu pragnienie miłości, prawdy, życia. A Jezus jest pełnią tego wszystkiego. papież Franciszek
Mój Boże! Cóż byśmy kochali, gdybyśmy nie kochali Miłości? św. Jan Maria Vianney
Słowa i myśli św. Teresy
„Nasz Ojciec, który widzi w skrytości,
bardziej zwraca uwagę na intencje
niż na wielkość uczynku (św. Teresa)
Dlatego więc:
Staramy się dawać ludziom dobro w ukryciu,
bez względu na to,
gdzie, komu i w jakich okolicznościach.
„Nie mam innego sposobu, żeby dowieść Ci, Jezu,
mojej miłości, jak tylko rzucać kwiaty, to znaczy,
że nie opuszczę żadnej, choćby najmniejszej, okazji do ofiary,
żadnego spojrzenia, żadnego słowa,
wykorzystam najdrobniejsze nawet uczynki, aby je pełnić z miłości.
Chcę cierpieć z miłości i radować się z miłości,
w ten sposób będę rzucać kwiaty przed Twoim tronem”.
Okazujemy Bogu miłość
w drobiazgach dnia codziennego.
„Pozostańmy, zatem jak najdalej od tego,
co błyszczy, umiłujmy naszą maleńkość (...),
wtedy będziemy ubogie w duchu
i Jezus przyjdzie nas odnaleźć,
jakkolwiek daleko będziemy,
i przemieni nas w ogniu miłości”
Czynimy rzeczy zwyczajne te,
które Bóg daje nam do wypełnienia.
Cenimy prostotę, naturalność.
„Wystarczy upokorzyć się i znosić cierpliwie
swoje niedoskonałości:
oto świętość prawdziwa”.
Nie tworzymy wspólnoty ludzi doskonałych,
lecz tych którzy pragną Boga i wierzą
w Jego niepojętą Miłość ku nam.
„Wszystko, co robiłam, czyniłam,
aby sprawić przyjemność Panu Bogu
i aby zbawiać Mu dusze”.
Nie szukamy własnej wielkości ani doskonałości,
lecz tego, co podoba się Bogu.
„Pan miłuje tych, którzy dają z radością (2 Kor 9, 7).
Kiedy tylko mogę, robię wszystko co w mojej mocy,
by być radosną,
by sprawiać drugim przyjemność”.
Pragniemy sprawiać
przyjemność ludziom przez dobre słowo,
uśmiech, drobny gest życzliwości...
„Prawdziwa jest ta chwała, która trwa wiecznie,
i aby ją zdobyć, nie trzeba koniecznie
dokonywać dzieł rzucających się w oczy...”
Nie żyjemy tylko dla siebie.
Obdarzamy cichą modlitwą mijanych przechodniów;
pomocą – potrzebujących,
obecnością przy chorych i cierpiących...
„Dobremu Bogu podoba się w mojej małej duszy to,
gdy widzi, że kocham moją małość i moje ubóstwo,
podoba Mu się moja ślepa ufność w Jego miłosierdzie”
Uczymy się bezgranicznego zaufania
w Boże Miłosierdzie.
„W Sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością.
W ten sposób będę wszystkim”.
Uczymy się „żyć miłością”.