Niech chwała Pana
trwa na wieki:
niech Pan się raduje
z dzieł swoich
(Ps 104, 31)
Żaden kwiat nie rośnie na łące,
który by nie zakwitał na chwałę Bożą.
Żadna gwiazda nie błyszczy na niebie,
która by nie chwaliła mądrości Bożej.
Żaden ptak nie fruwa w powietrzu,
któryby nie wyśpiewywał radości Bożej.
A człowiek?
W obliczu chwały Trójcy Świętej widocznej w stworzeniu człowiek powinien oddać się kontemplacji, śpiewać i odnaleźć zdolność zachwytu. św. Jan Paweł II
Najwyższy, wszechpotężny dobry Panie,
Twoja jest sława, chwała i cześć, i wszelkie błogosławieństwo.
Jedynie Tobie, Najwyższy, przystoją,
a żaden człowiek nie jest godzien nazwać Ciebie.
Pochwalony bądź, Panie, z wszystkimi swymi twory,
przede wszystkim z szlachetnym bratem naszym, słońcem,
które dzień stwarza, a Ty świecisz przez nie;
i jest pięknie i promienne w wielkim blasku;
Twoim, Najwyższy, jest wyobrażeniem.
Pochwalony bądź, Panie, przez brata naszego, księżyc,
i nasze siostry, gwiazdy;
Tyś ukształtował je w niebie jasne i cenne, i piękne.
Pochwalony bądź, Panie, przez brata naszego, wiatr,
i przez powietrze, i czas pochmurny i pogodny,
i wszelki, przez które dajesz tworom swoim utrzymanie.
Pochwalony bądź, Panie, przez siostrę naszą, wodę,
co pożyteczna jest wielce i pokorna, i cenna, i czysta.
Pochwalony bądź, Panie, przez brata naszego, ogień,
którym oświecasz noc, a on jest piękny i radosny, i silny, i mocny.
Pochwalony bądź, Panie, przez siostrę naszą, matkę ziemię, która nas żywi i chowa,
i rodzi różne owoce z barwnymi kwiaty i zioły.
...
Św. Franciszek
* * * * *
Wspomniawszy na Twe dary, Boże; które widzę,
Jakoś się słusznie mięszam i, niewdzięcznik, wstydzę.
Odpuść moje występki, Panie dobrotliwy,
A drugie racz przebaczyć, nie widząc cierpliwy.
Tyś obrót firmamentu; Tyś i gwiazdy nieba
Stworzył, chociaż Ci tego było nie potrzeba.
Tyś słońce, Tyś i miesiąc, noc czarną, dzień biały,
Między ciemnością także i światłem rozdziały,
Ziemięś morzem okrążył; a źródła doliną;
Bystre rzeki niżej gór niedostępnych płyną,
Na których różne szczepy swe pożytki dają
I piękną się postacią zewsząd okrywają.
Ziołamiś upstrzył pola, a kwieciem pagórki,
Lasy liściem odziane drzew mają wierzchołki.
W fatydze odpoczynek, w upale ochłodę,
Co wszystko dałeś, Panie, ludziom na wygodę (...)
Tyś kształt człeka nad insze stworzenia ozdobił
I członkiś mu porządkiem dziwnym przysposobił.
Oblicześ mu wspaniale wzgórę uformował,
Duchaś dał, co by Stwórcę rozumem pojmował;
Przydałeś i nauki, ozdobę żywota,
I Nadzieję, przez którą wniść w wieczności wrota;
Pokazałeś niemylną w przybytek Twój drogę,
Przydawszy, czego się ma warować, przestrogę.
Naznaczyłeś mu prawo, żeby go strzegł wszędy (...)
Gdy upadł - ratowałeś, zemdlał - utwierdziłeś,
Pośliznął się - dźwignąłeś, umarłli - wskrzesiłeś,
I zawsze mi nieznośne udziałałeś dary,
Przeciw którym nie miałem w niewdzięczności miary. (...)
Wespazjan Kochowski (Psalm 4 - Liryka polska,1674)
[1] 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 »
Błogosławiony jesteś, Panie Boże naszych ojców - pełen chwały i wywyższony na wieki. Błogosławione niech będzie Twoje imię pełne chwały i świętości - chwalebne i wywyższone na wieki.
Błogosławiony jesteś w przybytku świętej Twojej chwały - chwalony, sławiony przez wieki nade wszystko.
Błogosławiony jesteś na tronie Twego królestwa - chwalony, sławiony przez wieki nade wszystko.
Błogosławiony jesteś Ty, co spoglądasz w otchłanie, co na Cherubach zasiadasz - pełen chwały i wywyższony na wieki.
Błogosławiony jesteś na sklepieniu nieba - pełen chwały i sławny na wieki.
Wszystkie Pańskie dzieła, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Aniołowie Pańscy, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Niebiosa, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Wszystkie wody pod niebem, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Wszystkie potęgi, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Słońce i księżycu, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Gwiazdy nieba, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Deszcze i rosy, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Wszystkie wichry niebieskie, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Ogniu i żarze, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Chłodzie i upale, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Rosy i szrony, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Mrozy i zima, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Lody i śniegi, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Dni i noce, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Światło i ciemności, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Błyskawice i chmury, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Niech ziemia błogosławi Pana, niech Go chwali i wywyższa na wieki!
Góry i pagórki, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Wszystkie rośliny ziemi, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
źródła, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Morza i rzeki, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Wieloryby i stworzenia morskie, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Wszelkie ptaki powietrzne, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Zwierzęta dzikie i trzody, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Synowie ludzcy, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Izraelu, błogosław Pana, chwal i wywyższaj Go na wieki!
Kapłani Pańscy, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Słudzy Pańscy, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Duchy i dusze sprawiedliwych, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
Święci i pokornego serca, błogosławcie Pana, chwalcie i wywyższajcie Go na wieki!
(Ksiega Daniela 3,52-87)
Alleluja. Chwalcie Pana z niebios, chwalcie Go na wysokościach!
Chwalcie Go, wszyscy Jego aniołowie, chwalcie Go, wszystkie Jego zastępy!
Chwalcie Go, słońce i księżycu, chwalcie Go, wszystkie gwiazdy świecące.
Chwalcie Go, nieba najwyższe i wody, co są ponad niebem:
niech imię Pana wychwalają, On bowiem nakazał i zostały stworzone,
utwierdził je na zawsze, na wieki; nadał im prawo, które nie przeminie.
Alleluja. Chwalcie Boga w Jego świątyni, chwalcie Go na wyniosłym Jego nieboskłonie!
Chwalcie Go za potężne Jego czyny, chwalcie Go za wielką Jego potęgę!
Chwalcie Go dźwiękiem rogu, chwalcie Go na harfie i cytrze!
Chwalcie Go bębnem i tańcem, chwalcie Go na strunach i flecie!
Chwalcie Go na cymbałach dźwięcznych, chwalcie Go na cymbałach brzęczących:
Wszystko, co żyje, niech chwali Pana! Alleluja.
(Psalm 150,1-6)
...Wspominać będę dzieła Pana i opowiadać będę to, co widziałem.
Na słowa Pana powstały dzieła Jego.
Jak słońce świecąc patrzy na wszystkie rzeczy,
tak chwała Pana napełnia Jego dzieło.
Nie jest dane świętym Pana, by mogli opowiedzieć wszystkie godne podziwu dzieła Jego, które Pan Wszechmocny utwierdził, aby wszystko mocno stanęło ku Jego chwale.
On zbadał przepaści i serca ludzkie i wszystkie ich knowania poznał, albowiem Najwyższy posiada całą wiedzę i przewiduje najdalszą przyszłość.
Ogłasza to, co minęło, i to, co będzie, i odsłania ślady ukrytych rzeczy.
Żadna myśl nie ujdzie Jego uwagi i nie ukryje się przed Nim ani jedno słowo.
On ustawił w pięknym porządku wielkie dzieła swej mądrości, ponieważ istnieje przed wiekami i na wieki, a nic Mu nie będzie dodane ani odjęte i nie potrzebuje żadnego doradcy.
Jakże godne ukochania są wszystkie Jego dzieła, i zaledwie iskierką są te,
które poznajemy.
Wszystko to żyje i trwa na wieki i w każdej potrzebie wszystko jest Mu posłuszne.
Wszystko idzie parami, jedno naprzeciw drugiego, i nie mają żadnego braku;
przez jedno umacnia dobro drugiego, a któż się nasyci, patrząc na Jego chwałę?
(Mądrość Syracha 42,15-25)
Wspaniałość wysokości, sklepienie o przezroczystej jasności,
tak wygląda niebo - przepiękny widok.
Widok wschodzącego słońca mówi [nam], że jest ono czymś najbardziej
godnym podziwu, dziełem Najwyższego.
W południe wysusza ono ziemię, a któż może wytrzymać jego upał?
Jak rozżarza się podmuchem piec, przy pracach wymagających żaru,
tak słońce trzy razy mocniej rozpala góry, wydaje ognistą parę,
a świecąc promieniami, oślepia oczy.
Wielki jest Pan, który je uczynił i na którego rozkaz spieszy się ono
w swoim biegu.
Księżyc też świeci zawsze w swojej porze, aby ustalać czas
i być wiecznym znakiem.
Księżyc wyznacza dni świąt, to źródło światła,
które się zmniejsza osiągnąwszy pełnię.
Miesiąc od niego ma swoje imię. Zwiększając się dziwnie wśród odmian,
jest latarnią obozową wojska na wysokościach,
świecącą na sklepieniu niebieskim.
Wspaniałość gwiazd jest pięknością nieba, błyszczącą ozdobą
na wysokościach Pana.
Na polecenie Świętego trzymają się Jego wyroku i nie nużą się odbywaniem
swych straży.
Patrz na tęczę i wychwalaj Tego, kto ją uczynił,
nadzwyczaj piękna jest w swoim blasku: otacza niebo kręgiem wspaniałym,
a napięły ją ręce Najwyższego.
Rozkazem swoim rzuca On błyskawice i szybko wysyła pioruny,
sługi swego sądu.
Przez Niego również otwierają się skarbce i wylatują chmury jak ptaki.
Swą potęgą wzmacnia chmury i bryły gradu zostają drobno pokruszone.
Na widok Jego zatrzęsły się góry, a na rozkaz woli Jego wieje wiatr południowy.
Głos Jego grzmotu karci ziemię, jak nawałnica wiatru północnego i kłębowisko
wichru.
Rozrzuca On śnieg jak osiadające ptaki, a jego opad jak chmara szarańczy.
Piękność jego bieli zadziwia oko, a takim opadem zachwyca się serce.
On szron jak sól rozsiewa po ziemi, który marznąc jeży się ostrymi kolcami.
Gdy mroźny wiatr północny zawieje, ścina się lód na wodzie
i kładzie się na całym zbiorniku wód, przyodziewając go jakby pancerzem.
[Wicher] objada góry, wypala step i jak ogień pożera świeżą zieleń.
Nagle lekarstwem na to staje się mgła, a po upale rosa spadająca - pocieszeniem.
Według swej myśli On ujarzmił odmęty wód i osadził na nich wyspy.
Ci, którzy pływają po morzu, opowiadają o jego niebezpieczeństwach,
i dziwimy się temu, co słyszą nasze uszy.
A tam, tak nadzwyczajne i dziwne dzieła, rozmaitość wszystkich zwierząt
i świat potworów morskich!
Dzięki Niemu też Jego posłaniec będzie miał szczęśliwą drogę,
bo słowo Jego wszystko układa.
Wiele moglibyśmy mówić, ale do końca byśmy nie doszli,
zakończeniem zaś mów niech będzie: On jest wszystkim!
Jeżeli zechcemy jeszcze Go chwalić, gdzie się znajdziemy:
Jest On bowiem większy niż wszystkie Jego dzieła.
Panem jest straszliwym i bardzo wielkim, a przedziwna Jego potęga.
Gdy wychwalać będziecie Pana, wywyższajcie Go, ile tylko możecie,
albowiem i tak będzie jeszcze wyższym,
a gdy Go wywyższać będziecie, pomnóżcie siły, nie ustawajcie,
bo i tak nie dojdziecie [do końca].
Któż Go widział i mógł to opowiedzieć, i któż Go tak wysławił,
jak tego jest godzien?
Istnieje wiele tajemnic jeszcze większych niż te,
widzimy bowiem tylko nieliczne Jego dzieła.
(Mądrość Syracha 43,1-32)
Bądź błogosławiony, o Panie, Boże ojca naszego, Izraela, na wieki wieków!
Twoja jest, o Panie wielkość, moc, sława, majestat i chwała, bo wszystko,
co jest na niebie i na ziemi, jest Twoje;
do Ciebie, Panie, należy królowanie i ten, co głowę wznosi ponad wszystkich.
Bogactwo i chwała od Ciebie pochodzą,
Ty nad wszystkim panujesz, a w ręku Twoim siła i moc,
i ręką Twoją wywyższasz i utwierdzasz wszystko.
Teraz więc, Boże nasz, dzięki Ci składamy i wychwalamy przesławne imię Twoje.
(1 Krn 29,10-12)
Bądź uwielbiony, Boże ojców naszych,
i niech będzie uwielbione imię Twoje na wieki
przez wszystkie pokolenia!
Niech Cię uwielbiają niebiosa i wszystkie Twoje stworzenia po wszystkie wieki.
(Księga Tobiasza 8,5)
Ogłaszajcie przed wszystkimi ludźmi dzieła Boże, jak są godne uwielbienia,
i nie wahajcie się wyrażać Mu wdzięczności.
Ukrywać tajemnice królewskie jest rzeczą piękną,
ale godną pochwały jest rozgłaszać i wysławiać dzieła Boże.
Czyńcie dobrze, a zło was nie spotka.
(Księga Tobiasza 12,6-7)
I mówiła Judyta: Uderzcie w bębny na cześć mojego Boga,
zagrajcie Panu na cymbałach, zanućcie Mu psalm i pieśń uwielbienia,
wysławiajcie i wzywajcie Jego imię!
Ponieważ Pan jest Bogiem, który niszczy wojny,
bo do swego obozu pośród ludu prowadząc,
wyrwał mnie z rąk mych prześladowców.
….
Bogu memu chcę zaśpiewać pieśń nową:
Panie, jesteś wielki i przesławny, przedziwny w sile swojej i niezwyciężony.
Niech Ci służy wszelkie Twoje stworzenie, bo Ty rzekłeś i stało się.
Tyś posłał Twego ducha, a on zbudował wszystko, i nie ma nikogo,
kto by się sprzeciwił Twemu głosowi.
Góry bowiem poruszają się od podstaw razem z wodami,
a skały jak wosk się topią przed Tobą,
ale dla bojących się Ciebie Ty jesteś łaskawy.
(Jdt 16, 1-2; 13-15)
... Chwalcie Pana! Wzywajcie Jego imienia!
Rozgłaszajcie Jego dzieła wśród narodów,
przypominajcie, że wspaniałe jest imię Jego!
Śpiewajcie Panu, bo uczynił wzniosłe rzeczy!
Niech to będzie wiadome po całej ziemi!
(Księga Izajasza 12,4-5)
O głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga!
Jakże niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego drogi!
Kto bowiem poznał myśl Pana, albo kto był Jego doradcą?
Lub kto Go pierwszy obdarował, aby nawzajem otrzymać odpłatę?
Albowiem z Niego i przez Niego, i dla Niego [jest] wszystko.
Jemu chwała na wieki. Amen.
(List do Rzymian 11,33-36)
…Dzieła Twoje są wielkie i godne podziwu,
Panie, Boże wszechwładny!
Sprawiedliwe i wierne są Twoje drogi,
o Królu narodów!
Któż by się nie bał, o Panie,
i Twego imienia nie uczcił?
Bo Ty sam jesteś Święty,
bo przyjdą wszystkie narody
i padną na twarz przed Tobą,
bo ujawniły się słuszne Twoje wyroki.
( Apokalipsa 15,3-4)
Niech cały wszechświat głosi mądrość Niebo i lądy, planety i słońce; A dzień niech nocy wielkość opowiada Stwórcy wszystkiego. Dalekie gwiazdy sławią swoim blaskiem Jego majestat i księżyc Go wielbi; Dla Niego morza, rzeki i strumienie Szumią falami. I matka ziemia, hojna żywicielka, Pełna bogactwa i wszelkich zasobów, Wyznaje Ojca ludzi nieśmiertelnych, Władcę wieczności. Składamy dzięki Tobie, Wszechmogący, Dobry Pasterzu każdego istnienia, Ty, który jesteś w Trójcy niepojętej Bogiem jedynym Amen. (Hymn z modlitwy brewiarzowej)
„Świat stworzony w wiecznym Słowie i przez wieczne Słowo,
będące „obrazem Boga niewidzialnego”,
jest przeznaczony i ofiarowany dla człowieka, będącego obrazem Boga,
wezwanego do osobowej relacji z Nim.
Nasz rozum uczestnicząc w świetle Rozumu Bożego,
może zrozumieć to, co Bóg mówi nam przez swoje stworzenie;
oczywiście, nie bez wielkiego wysiłku,
a także w duchu pokory i czci wobec Stwórcy oraz Jego dzieła”.
(Katechizm Kościoła Katolickiego 229)
„Boże piękno budzące w duszy dziękczynienie dla Stwórcy
jest jakby pomostem łączącym stworzenie z Bogiem.
Za pośrednictwem dobrodziejstw naturalnych,
przejawiających się chociażby we wschodach słońca,
fazach Księżyca, zmianach pogody, porach roku,
deszczu z nieba i źródłach tryskających z ziemi,
w tym, co z ziemi wyrasta, co rusza się w wodach
i żyje w powietrzu, a co zostało ustanowione,
aby służyło naszemu życiu,
możemy nieustannie trwać w obecności Bożej”.
(Por. św. Bazyli Wielki)
...„Chodzi tu o księgę przyrody, którą Pismo Święte tak mocno chwali.
Paweł prezentuje ją poganom, by mogli w niej oglądać Boga,
jak słońce w wodzie lub lustrze.
Dlaczego zatem my, chrześcijanie, mamy w mniejszym stopniu czerpać przyjemność z tego oglądania, wszakże naszym zadaniem
jest wielbić Boga prawdziwie, czcić Go i podziwiać?
Nasz podziw jest tym głębszy, im lepiej poznajemy wielkość tego,
co stworzone. Zaprawdę, ileż hymnów śpiewał Dawid,
prawdziwy sługa Boży, Stwórcy, prawdziwemu Bogu!
Natchnienia dostarczała mu do tego pełna podziwu obserwacja niebios. „Niebiosa opowiadają chwałę Boga”, powiedział. Będę oglądał Twoje niebo, dzieło Twoich rąk, księżyc i gwiazdy, które stworzyłeś.
„Wielki jest Pan nasz i potężny w mocy; wyznacza liczbę gwiazd,
wszystkim nadaje imiona”. W innym miejscu [Dawid] pełen Ducha Świętego
i świętej radości wykrzykuje do wszechświata:
„chwalcie Go, słońce i księżycu, chwalcie Go, gwiazdy świecące!”
Czy niebo i gwiazdy mają głos? Czy mogą chwalić Boga, tak jak ludzie?
Tak – powiadamy – one chwalą Boga w ten sposób,
że dają człowiekowi natchnienie do chwalenia Boga.
Na kolejnych stronach rozwiązujemy niebiosom
i przyrodzie język i pozwalamy ich głosowi głośniej się rozlegać;
i gdy czynimy to, niech nikt nas nie posądza o próżny i niepotrzebny trud".
(Jan Kepler - fagment z dedykacji do Prodromus dissertationum cosmographicarum continens mysterium cosmographicum)
„Bóg uczynił świat i rządzi nim w niewidzialny sposób,
a nam nakazał kochać i wielbić Jego, a nie żadnego innego boga;
(...) Tą samą mocą, jaką dał życie najpierw każdemu gatunkowi zwierząt, jest On w stanie wzbudzić zmarłego do życia i tą samą mocą wzbudził do życia Jezusa Chrystusa, naszego Zbawcę, który wstąpił do nieba”…
Izaak Newton
ku chwale Boga i dla swego wiecznego zbawienia.
Jest to twój cel, środek twej duszy, skarb twego serca.
Dlatego oceniaj jako prawdziwe dobro dla siebie to,
co prowadzi cię do twego celu a jako prawdziwe zło to,
co sprawia, że ci tego brakuje.
zdrowie i choroba, zaszczyty i zniewagi,
Ale rzeczami dobrymi i pożądanymi są tylko te,
które przyczyniają się do chwały Boga i do twego szczęścia wiecznego,
a złe i należy przed nimi uciekać, jeśli są w tym przeszkodą".
św. Ignacy Bellarmin
"Gdy patrzymy na wspaniały górski krajobraz Kolorado
i wdychamy czyste powietrze, które napełnia całe otoczenie pokojem
i radością, z serca wyrywa się spontanicznie
pieśń chwały na cześć Stwórcy:
„O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!”(Ps 8, 2).
Młodzi pielgrzymi: świat widzialny jest jakby mapą,
która wskazuje drogę do nieba, odwiecznego mieszkania Boga żywego.
Uczmy się dostrzegać Stwórcę, kontemplując piękno Jego stworzeń.
Nasz świat jaśnieje blaskiem dobroci,
mądrości i wszechmocnej potęgi Boga.
Zaś ludzki rozum, nawet po grzechu pierworodnym,
jeśli tylko fałsz albo namiętność nie zwiodą go na manowce,
potrafi dostrzec dłoń Twórcy w cudownych dziełach, które On uczynił.
Czytając księgę przyrody, rozum może dojść do poznania Boga – Boga osobowego, nieskończenie dobrego, mądrego, potężnego i wiecznego,
który jest transcendentny wobec świata,
ale zarazem obecny w sercu swoich stworzeń.
Pisze św. Paweł: „Od stworzenia świata niewidzialne Jego przymioty – wiekuista Jego potęga oraz bóstwo – stają się widzialne dla umysłu
przez Jego dzieła”. (Rz l, 20).
Jan Paweł II fragm. przemówienia w Denver
Wszystkie stworzenia śpiewają chwałę Bogu. Psalm 148
Wezwanie, aby cały wszechświat wychwalał Boga – oto przesłanie psalmu 148. Został on zbudowany jako hymn w formie imperatywu. Psalmista nie tyle prosi stworzenia, ale wręcz nakazuje im, aby wychwalały swojego Stwórcę. Dlaczego mają to czynić? Odpowiedź znajdujemy w wersach 5b-6 i 13b-14: wszystko bowiem zostało stworzone z Bożego rozkazu, a Jego majestat przewyższa ziemię i niebo. Wszystkie stworzenia powinny wyśpiewać pieśń pochwalną, która jest wyrazem czci i wdzięczności wobec Tego, który zechciał, aby istniały.
Pieśń wykonują dwa chóry. Pierwszy z nich składa się z aniołów oraz z całej gamy ciał niebieskich (wersy 1-6). Drugi tworzy świat ziemski, w którym szczególne miejsce zajmuje człowiek (wersy 7-14). W chórze pierwszym zasiadają: aniołowie, wszystkie niebieskie hufce; słońce, księżyc, gwiazdy, niebiosa niebios i wody, co są ponad niebem. Razem 7 grup stworzeń, a w Biblii liczba 7 oznacza uporządkowaną całość. Chór drugi składa się z 23 grup „śpiewaków": potworów i morskich głębin, ognia i gradu, śniegu i mgły, huraganu, gór i pagórków, drzew owocowych i cedrów, zwierząt dzikich i udomowionych, płazów i ptaków, królów i narodów, władców i sędziów, młodzieńców i panien, starców i młodzieży. Każda z istot ma wychwalać imię Pana (wers 5a i 13a). Hiszpański biblista Luis Alonso Schökel zwrócił uwagę na mały szczegół językowy, który może dodatkowo uwypuklić przestanie psalmu. Otóż wers 7b zaproponował przetłumaczyć jako „potwory we wszystkich głębinach”: Wtedy chór istot ziemskich składałby się z 22 grup. Liczba 22 to suma liter alfabetu hebrajskiego, a tam każda litera ma swoją symbolikę i wartość. Wszystkie razem tworzą ideę kompletności. Każdy z chórów jest zatem w pełnym składzie, każdy z nich uosabia cały świat z którym jest związany oraz wszystkie rodzaje stworzeń.
Korzystając z języka metafory, możemy spojrzeć na ten psalm jak na koncert dedykowany Bogu. Różni „śpiewacy" wspólnie wykonują pieśń uwielbienia i wdzięczności ku czci swojego Założyciela. Bez Niego nie tylko nie byłoby możliwe spotkać się w tym gronie, ale w ogóle zaistnieć. Każdy z członków tego kosmicznego chóru śpiewa w swojej tonacji własną arię, a różnorodność ta tworzy pełnię. Każdy jest potrzebny Nieobecność któregoś ze „śpiewaków" spowodowałaby pewien brak, naruszyłaby harmonijność świata i jego śpiewu. Każde ze stworzeń jest w tym gronie bezwarunkowo konieczne i żadne z nich nie jest skutkiem przypadku. Każde jest chciane przez Twórcę chóru. Obecność na koncercie wszystkich „śpiewaków" jest wyrazem miłości i wdzięczności składanej Bogu, który równocześnie jest najlepszym znawcą i pasjonatem śpiewu swoich stworzeń.
Jako ludzie tworzymy grupy przedstawione w wersach 11-12. Nie jesteśmy jednak stale w jednym glosie. Nieustannie dojrzewamy do kolejnych etapów i arii naszego życia. Sprawdźmy więc, w której grupie obecnie śpiewamy i jaką pieśń wykonujemy.
Święty Augustyn zachęca, aby każdy z nas wychwalał Boga całym sobą, a to oznacza nie tylko językiem oraz głosem, ale i czystym sumieniem, dobrym życiem oraz rzetelną pracą. Przestajemy wielbić Boga, gdy odstępujemy od prawości i tego wszystkiego, co się Jemu podoba. Kiedy znów staramy się czynić to, co sprawiedliwe, nawet jeśli nasz język milczy, życiem głośno śpiewamy Bogu, a On skłania się ku naszemu sercu. Bóg jest uważnym słuchaczem pieśni naszego życia, nawet jeśli czasem każda nuta tego kantyku wydaje się być w zlej tonacji, a każde słowo poematu modlitwy zadaje ból tworzącemu je. Bóg zna możliwości poszczególnych Swoich stworzeń. Wie, że niektóre z nich – jak człowiek – cały czas muszą się uczyć, jak dobrze wyśpiewać pieśń własnego życia. Daje człowiekowi czas, a to oznacza, że wciąż chce go mieć w Swoim chórze. Bóg jest godzien tego, aby człowiek pieśnią swojego życia wychwalał Go w ziemskiej doczesności, a następnie w niebiańskiej wieczności.
Ks. Janusz Wilk
… wszystko zwiastuje Pana i wszystko wyśpiewuje Jego chwałę. To powinno skłonić nas do refleksji. Zostaliśmy powołani aby słuchać Boga. To słuchanie nie jest dręczącym nas ciężarem, lecz powołaniem, które wzbogaca, powołaniem, byśmy sami stali się głosem Wszechświata mającym chwalić Boga, powołaniem, byśmy stali się istotami świadomymi tego, że Bóg jest Bogiem, i że ten Bóg jest pełen chwały, gdyż wielkie są Jego dzieła i miłosierne Jego dary.
Anastasio Ballestrero
Święta
Piątek, XXXIII Tydzień zwykły
Rok B, II
Wspomnienie św. Cecylii, dziewicy i męcz.
Liturgia słowa
Czytania:
- Ap 10, 8-11
- Ps 119 (118), 14 i 24. 72 i 103. 111 i 131 (R.: por. 103)
- Por. J 10, 27
Ewangelia:
Galeria
